Το κίνημα του Ιμπρεσιονισμού διαμορφώθηκε μεταξύ 1860 και 1870 στη γαλλική ζωγραφική και κυριάρχησε για ένα διάστημα στον διεθνή καλλιτεχνικό ορίζοντα. Αφορμή της ονομασίας έδωσε ένας πίνακας του Μονέ με τίτλο Impression, soleil levant, 1872 (Εντύπωση, ανατολή ηλίου). Ο τίτλος του πίνακα ενέπνευσε τον κριτικό τέχνης Λουί Λερουά (Louis Leroy) στη χρήση του όρου Ιμπρεσιονισμός για να χαρακτηρίσει μια ομάδα καλλιτεχνών στο Παρίσι.

Οι ιμπρεσιονιστές, εγκαταλείπουν το εργαστήρι τους και ξανοίγονται στη φύση, όπου ζωγραφίζουν. Βασικό χαρακτηριστικό της τέχνης τους είναι η απεικόνιση φευγαλέων εντυπώσεων που δημιουργούνται στο ανθρώπινο μάτι από το παιχνίδισμα του φωτός πάνω στο αντικείμενο σε μια ορισμένη χρονική στιγμή. Οι χρωματικές διαφοροποιήσεις προκαλούνται από την αλλαγή της θέσης του ήλιου και τις ατμοσφαιρικές συνθήκες. Ουσιαστικά, ο Ιμπρεσιονισμός δεν ενδιαφέρεται για την απεικόνιση των αντικειμένων αυτών καθ’αυτών, αλλά για τη χρωματική εντύπωση που προκαλούν σε σχέση με το φως που επικρατεί.